GuestBlog by Krulllebol !
Begin januari beginnen bij mij de kriebels alweer te komen. Het is "bijna" Valentijnsdag. Valentijnsdag staat bekend als dé dag om je geliefde extra aandacht te geven door middel van bijvoorbeeld bloemen, cadeaus (bij voorkeur in de vorm van een nieuwe jaguar ofzo) of leuke kaarten. Niets blijkt minder waar als ik voor mijzelf mag spreken. Tot nu toe ben ik er nooit in geslaagd om deze bijzondere dag goed te laten verlopen. Ik neem jullie een stukje terug in de geschiedenis.
Op de basisschool moest ik helemaal nog niet denken aan vriendjes. Ik vond mijn speelgoed VEEL te belangrijk om me druk over te maken. Op de middelbare school begon de druk echter toe te nemen. Een week voor Valentijnsdag werd er aangekondigd dat je anoniem rozen kon kopen voor jouw "secret crush". Ideaal zou je denken! Behalve als je dan zelf anoniem een roos toegestuurd kreeg. Vleiend, absoluut, maar erg frustrerend! Ik geloof dat ik me een maand lang heb bezig gehouden met waar in godsnaam die roos vandaan kwam.
Op één of andere manier werd je populariteits-status op deze dag zwaar op de proef gesteld. Je was een watje als je niet meer dan 5 rozen mee naar huis kon nemen. Daarom besloten we in de vriendinnengroep allemaal in ieder geval 5 te versturen :).
Rond de leeftijd van 15 kreeg ik mijn eerste vriendje. Stapelverliefd was ik en besloot hem met Valentijnsdag te verrassen met een behoorlijk grote ME TO YOU beer waar ik voor had gespaard. Hij beloonde mij daarop op zijn manier door de beer door te geven aan zijn ANDERE vriendin op diezelfde dag (waar ik toendertijd natuurlijk niets vanaf wist). Bummer. Hij ontkent het tot op de dag nog steeds.
Bij mijn volgende vriendje wilde het ook niet echt baten. Meer dan een roos kwam er niet van af. Te veeleisend? Ik vind van niet. De hierop volgende jaren was ik single en werd ik door niet één stille aanbidder benaderd.
Het werken in de horeca, maakte mij er niet blijer op. Valentijnsdag is één van de dagen in het jaar dat hotels en restaurants OVERBOEKT zijn. Zielig keek ik van de zijlijn toe hoe al deze verliefde koppeltjes elkaar flink in de watten legde. *zucht*. Kwam mijn speciale Valentijn me dan echt NOOIT verrassen?
Momenteel heb ik een erg leuke jongen leren kennen. Hij voldoet aan al mijn eisen (zoals beschreven in een eerdere blog "Prince Charming", behalve één; "romantisch". Ik hoor jullie al denken "het is ook nooit goed". I know, ik ben heel kieskeurig. Maar zeg nou zelf, wie wil er nou nièt lekker tot in de puntjes verwend worden en je ultiem verliefd voelen? Juist ja! Afgelopen week heb ik geprobeerd voorzichtig te peilen hoe mijn nieuwe liefde over Valentijnsdag denkt. Hij vindt het een verschrikkelijk commerciele dag en weigert er aan mee te doen. Net als met kerst en sinterklaas voelt hij zich niet genoodzaakt om ook maar iets van een cadeau te kopen of er iets extra's aan te doen. GREAT! Heb ik weer. Hoewel ik hem er van heb geprobeerd te overtuigen hoe IK erover denk, zal ik waarschijnlijk ook dit jaar wederom teleurgesteld worden. Gelukkig zijn er TAL van activiteiten die ik ook nog uit zou kunnen voeren met mijn vriendinnen/familie. Nog 1 week te gaan. We zullen het zien..
But for now... I HATE VALENTINE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten